لیدی لال | فاطمه پیشه آبادی

لیدی لال | فاطمه پیشه آبادی

چشم‌هایم کم‌سو بود. هنوز پلک می‌زدم و نمی‌توانستم کامل چشمانم را باز کنم. نور مستقیم روی پلک‌هایم فرود آمده بود و سنگینی خواب صبح را دو
چندان‌  می‌کرد اگر خودم را از آغوش خواب جدا نمی‌کردم چه کسی باید سیب‌زمینی‌ها و هویج‌ها را از داخل مزرعه می‌چید؟ چه کسی باید آن‌ها می‌پخت؟ گیرم هیچ‌کس

                                                                                    آنگاه چه چیزی برای فروش داشتم؟ و چه کسی قرار بود خرج من ده ساله و مادر مریضم را بدهد؟